———————————————————————–
O RASIE / HISTORIA RASY / O HODOWLI
———————————————————————–
Wygląd ogólny: proporcjonalny, mocny, o harmonijnym ruchu, o zdrowym i łagodnym wyglądzie.
Cechy charakterystyczne: inteligentny, mający naturalne zdolności psa aportera.
Temperament: łagodny, przyjacielski, ufny.
Głowa: harmonijna, mózgoczaszka szeroka, dobrze osadzona na szyi. Kufa mocna, szeroka i głęboka, o długości zbliżonej do długości mózgoczaszki (mierzonej od guza potylicznego do dobrze zaznaczonego stopu). Pożądany czarny nos.
Oczy: dość szeroko osadzone, ciemno brązowe w ciemnej oprawie.
Uszy: średniej wielkości, osadzonej mniej więcej na wysokości oczu.
Zgryz: szczęki silne, zgryz nożycowy.
Szyja: dobrej długości, sucha, muskularna.
Kończyny przednie: łopatki ustawione ukośnie, nogi proste, o mocnej kości. Dobrze ustawione pod tułowiem, długość przedramienia ze stopą zbliżona do długości ramienia wraz z łopatką. Łokcie przylegające. Postawa francuska niepożądana.
Tułów: Harmonijny i zwarty. Klatka piersiowa głęboka. Dobrze wysklepione żebra. Harmonijna dolna i górna linia. Lędźwie mocne i dobrze umięśnione, nie nadmiernie wysklepione. Brzuch nie może być podkasany.
Kończyny tylne: Nogi mocne, dobrze umięśnione, dobrze kątowane. Krótkie śródstopie, oglądane ze wszystkich stron proste. Postawa krowia w wysokim stopniu niepożądana.
Stopy: Okrągłe, tzw. kocie.
Ogon: osadzony w linii prostej z grzbietem, sięgający do stawu skokowego. W ruchu noszony w linii grzbietu.
Ruch: Pełen mocy, bardzo dynamiczny. Kończyny w trakcie ruchu, oglądane zarówno z przodu jak i z tylu stawiane równolegle. Krok długi i swobodny, bez tendencji przednich kończyn do tzw. hackneya (krzyżowanie kończyn w ruchu). Kłus naprzemienny. Inochód jest poważną wadą.
Szata: prosta lub lekko falująca. Gęsty, dobrze chroniący przed wilgocią podszerstek, wyraźnie dłuższe włosy na ogonie, przednich nogach, klatce piersiowej i udach.
Umaszczenie: wszystkie odcienie koloru złotego i kremowego, nigdy czerwony lub mahoniowy.
Wzrost (wysokość w kłębie): psy – 56 cm do 61 cm; suki – 51 cm do 56 cm.
Wady: wszystkie odstępstwa od wzorca stanowią wadę poważną, gdy jej nasilenie zakłóca proporcje.
Samce powinny mieć dwa rozwinięte, wyczuwalne jądra w mosznie.
KOMENTARZ DO WZORCA:
Golden retriever jest psem myśliwskim, zdolnym do całodziennej pracy w terenie w różnych warunkach atmosferycznych. Musi więc charakteryzować się wytrzymałością, mocną budową, nienagannym aparatem ruchu, który umożliwi mu wysiłek bez zmęczenia. Swobodny i pełny ruch zapewnia goldenowi doskonałe ustawienie łopatki, kątowanie kończyn tylnych oraz harmonijna budowa tułowia. Jest to pies raczej krótko nożny, w żadnym wypadku nie może przypominać budową setera.
Głowa to element, który nadaje wyraz rasie. Powinna być proporcjonalna, szeroka, z dobrze zaznaczonym przełomem, nigdy zbyt lekka lub zbyt ciężka. Golden retriever jest aporterem, dlatego niezbędna jest mu mocna, miękka kufa. Nie może być wąska lub spiczasta. Pożądany jest czarny kolor nosa, jednak często zdarzają się rozjaśnienia, zwłaszcza zimą, a u suk w trakcie cieczki, ciąży i karmienia szczeniąt.
Oczy nadają rasie charakterystyczny, słodki, marzycielski wyraz. Powinny być ciemno brązowe (lecz nie czarne lub żółte), mieć ciemną oprawę i być dość szeroko osadzone. Zbyt małe lub wyłupiaste psują wygląd goldena. Najbardziej pożądane są średnio duże w kształcie migdałów. Powieki przylegające lub obwisłe są wadą. Uszy, oglądane z profilu, powinny być osadzone w jednej linii z oczami. Zbyt duże lub zbyt małe psują wyraz głowy, nadając jej nietypowy charakter.
Szyja i łopatki stanowią najważniejszy element konstrukcyjny, decydujący o doskonałości wyważenia. Szyja musi być dobrej długości, muskularna, pozwalająca na efektywną pracę w nierównym terenie i wodzie. Powinna tworzyć linię opadającą do zaznaczonego kłębu.
Kończyny przednie powinny być proste, bez luźnych łokci, z bardzo mocną kością. Jest to punkt wzorca, w którym wyraźnie widać różnicę pomiędzy psami z linii czysto wystawowych, a psami z linii użytkowych, które mają zdecydowanie lżejszą kość. Mocne nadgarstki powinny być tylko lekko nachylone do podłoża, zakończone zwartą, okrągłą łapą. Kąt pomiędzy łopatką a ramieniem powinien być zbliżony do kąta prostego, co umożliwi psu długi, swobodny wykrok. Długość łopatki powinna być równa długości ramienia.
Zwarty tułów stanowi łącznik pomiędzy przednimi a tylnymi kończynami. Sylwetka psa powinna mieścić się w prostokącie, nigdy w kwadracie. Golden jest psem dłuższym niż wyższym, więc tułów zbyt krótki stanowi taką samą wadę jak zbyt długi. Wadą jest także grzbiet miękki. Klatka piersiowa powinna mieć dobrze wysklepione żebra, co zapewni psu dostateczną pojemność płuc. Zbyt okrągła, beczkowata, zakłóca pracę przednich kończyn, powodując odstawanie łokci i zbieżną pracę łap. Gdy żebra są zbyt płaskie, utrudniają wydolność oddechową, a także zmieniają proporcje sylwetki, czyniąc ją zbyt lekką. Lędźwie muszą być mocne i umięśnione. Poprawna górna i dolna linia wynika z prawidłowego ustawienia i dobrych proporcji wszystkich elementów. Zbyt wysoko, wesoło noszony ogona, psuje obraz psa z boku, zbyt nisko zarówno z profilu i z tyłu.
Kończyny tylne w ruchu powinny być stawiane równolegle, bez tendencji do odstawiania pięty do wewnątrz lub na zewnątrz. Powinny być dostatecznie szeroko rozstawione, by mogły harmonizować z pracą kończyn przednich. Dobre kątowanie daje napęd umożliwiający psu długi, dynamiczny krok. Golden retriever powinien poruszać się spokojnym, wydajnym kłusem. Wadą jest wysokie podnoszenie przednich kończyn, gdyż zaburza wydajność chodu i sprawia sztuczne wrażenie.
Golden jest psem o średniej długości szacie z gęstym podszerstkiem, prostej lub falowanej, nigdy skręconej, czy lokowatej. Na tylnej stronie przednich i tylnych nóg, klatce piersiowej, brzuchu i na ogonie włosy są dłuższe, układające się w pióra. Dopuszczalne są wszelkie odcienie od jasnokremowego do ciemnozłotego. Kolor czerwony lub mahoniowy stanowi wadę.
Wzorzec i komentarz do niego na podstawie książki „Golden Retriever” Joanny Milewskiej-Kuncewiecz, Warszawa 2003.